De grises, añiles y otras cosas

Desde mi ventana a la tuya

te lancé un beso

y me lo devolviste sucio

y con algún roto de más.

Yo me lo llevé puesto a bailar por los rincones de Santiago

y me asusté

porque un beso tuyo podía teñir el añil de mi cielo

y le dije al señor que habita entre las teclas del piano que no tengo

que toque toda la noche un tango

para no olvidarte nunca más

Mínteme

Mínteme e dime
que só existe o inverno
nos corazóns fríos.

Que se te aperto forte
moi forte contra min
nunca chegará xaneiro.

Nin se irán os días

Ficaremos ao sol
como dous lagartinhos,
verdes, fracos e adurminhados.

Din que a néboa
nace cando chocan
o ar frío e a terra morna.
Será por iso
que se me nubla a vista
cando te miro pasar.

Appelez-moi fou...

A lúa
asómase suave
coma as túas costas.

Chea de lunares
toda ela.
As marcas da vida,
tan eroticamente
incrustados en ti.

Banháchesme os pés
coas túas ondas.

Respiráchesme toda.

Tango de follas tristes e vidros empanhados

Ficas pegado ás minhas xanelas
coma as hedras...
Eu fago o intento de mirar por elas
pero medras por min
e ata me rompes os vidros.

Agora éntrame o aire...
e cólleme sempre o frío.

Fágolles remendos
con algunha que outra táboa
e un par de cravos...

                                 sempre oxidados.

É igual,
sempre se cola sen permiso
esa brisa doce
que me fas bailar nos labios.

Paixón felina

Son gata insomne nos teus ollos
mirándote mentres dormes
para meterme nos teus

[sonhos.

Quero levarte na pel
coma o salitre
nas tardes de agosto,
banharme no mar da túa boca
e a-fogar. 

Amor (?) de paso a nivel

Biqueiche as orellas nun paso a nivel
e dixeches
que non che gustan os bocatas de chourizo.

Biqueiche as pencas
e choraches
bágoas secas de aceite de coche.

Ti és o helio que alumea
o meu ceo descontrolado.
O pó azulado daquel estraño recuncho
que nunca dei en cheirar

Podemos rir agora ou rir máis tarde, ollos de améndoa.

Dediqueiche sempre 

páxinas atormentadas

da minha libreta de poemas.

Xa non quedan bares nos que naufragar

sen atopar as marcas

dos teus dedos peganhentos sobre a barra.

Atópote bronquítico 

no fondo de todos os vasos escachados.

Aquelas páxinas sempre tinhan tachóns.

Incluso malas palabras

e ameazas de morte.

E aínda non sei como chamarche agora

se rematado en -inho

ou rematado en (cabron)-azo.